सोलुखुम्बुको एम्बुलेन्स अर्थात चन्द्रबहादुर नेपाली

दीपेन्द्र राई- विभेद बिरुद्ध अभियान , साउन ६ - जिल्लाको नेचा बेतघारी गाउँ विकास समितिमा कोही बिरामी हुनासाथ चन्द्रबहादुर नेपालीलाई बोलाउने गर्छन् । नेपाली न डाक्टर हुन् न धामीझाँक्री नै । तैपनि कोही बिरामी हुनासाथ  स्थानीय उनलाई बोलाउन बाध्य हुन्छन् ।

स्थानीयले उनलाई बोलाउनुका एउटै कारण हो- बिरामी बोकेर अस्पतालसम्म पुर्याउन । गाउँमा कोही बिरामी हुनासाथ स्थानीय उनलाई गुहार माग्ने गर्छन् । सहर-बजारमा एम्बुलेन्सले बिरामी बोक्ने गरे पनि सोलुखुम्बुको गाउँ–गाउँमा त्यो सुविधा छैन । सहर-बजारमा एम्बुलेन्सले बोक्ने बिरामी यहाँ चन्द्रबहादुर नेपालीले बोक्ने गर्छन् ।

बिरामी बोकेर अस्पतालसम्म पुर्याउने काम गर्दै आएकाले नै स्थानीयले चन्द्रबहादुर नेपालीलाई ‘गाउँको एम्बुलेन्स’ भन्ने गरेका हुन् । नेचा बेतघारी-७ थुम्कीका स्थानीय बुद्धिजीवी जितमान राई भन्छन्,
‘गाउँको नजिक अस्पताल छैन, कोही बिरामी पर्यो कि चन्द्रबहादुरलाई गुहार नमागी सुखै छैन ।’

साह्रो-गाह्रोमा बिरामी बोकेर अस्पतालसम्म पुर्याउने काम नै चन्द्रबहादुर नेपालीको पेसा बन्यो । नेपाली भन्छन्, ‘नेचा बेतघारी गाविसको मात्रै पाँच सयजना बिरामी बोकेर अस्पताल पुर्याइसकेको छु ।’ उनले बिरामी बोकेर हात लागेको पारिश्रमिकले दसजनाको परिवार पाल्दै आएका छन् ।

नेचा बेतघारीको मात्रै नभएर जिल्लाको पन्चन, सोताङ, मुक्ली, सल्यान र जुबु गाविसकाले पनि उनलाई बिरामी बोक्न बोलाउने गर्छन् । बाल्यकालदेखि नै भारी बोक्दै आएका उनले भने, ‘भारी बोक्नुभन्दा डोकोमा राखेर बिरामी बोक्न अप्ठ्यारो हुन्छ । बिरामीको अवस्था हेरेर हिँड्नुपर्ने हुन्छ । संवेदनशील बिरामी भए त खान त के ठाउँठाउँमा बिसाउनसम्म पाइँदैन ।’ बिरामीलाई डोकोमा बोकेर जिल्ला अस्पताल फाप्लु, ओखलढुंगा मिसन अस्पताल र उदयपुरको कटारीसम्म पुगेको बताउने उनले भने, ‘आजसम्म जति बिरामी बोकेँ त्यसमा दुईजनाको ज्यान गयो । बाँकी सबैलाई अस्पताल पुर्याएर सफल उपचारपछि बिरामी बोकेर घरसम्म ल्याएको छु ।’