विभेद बिरुद्ध अभियान - असोज ३- यी हुन् सिन्धुपाल्चोक माङ्खा-४ का १५ वर्षका निरोज नेपाली ।उपाचारको अभावमा ढाँडमा आएको बडेमानको पाक्दै गरेको ऐजेरुले यिनलाई अपाङ्ग, पूर्ण अपाङग बनाएको छ ।
आर्थिक रुपमा अति नै गरिब रहेका निरोजका बाबु अम्बर नेपालीको सामान्य सिलाईको कमाई, ३ छोरी, यहि अपाङ्ग छोरा र पत्नीको एकमात्र बाँच्ने आधार हो । निरोजका साथीहरु एसएलसीले दिईसके । निरोज भने स्थानीय बालशिक्षा माध्यमिक विद्यालयमा कक्षा ६ मा पढ्छन् । यसअघि निरोज भने स्थानीय सेतीदेवी प्राथमिक विद्यालयमा पढ्थ्ये तर त्यति धेरै स्कूल जान पाउदैनन् । बोकरे लगेर मुढो पसारे झै पसारिदिनु पर्छ । उनीसंग हृविल चियर, बैशाखी र अन्य उपकरण थिएन र भए पनि भौगोलिक विकटताका कारण पहाडका कान्ला छिचोल्दै स्कुल जान समस्या हुने अवस्था रहेको छ ।
अहिले उनका बाबाआमा राजमार्गको छेऊमा सानो लुगा सिउने पसल खोलेर बसेका हुनाले हृविल चियरमा बसेर स्कूल पठाउन सकेका छन् उनका बाबाआमाले ।उनी उत्तानो परेर सुत्न नै पाउँदैनन् । उनको ढाडको ऐजेरु नचल्ने उनको दुवै खुट्टा भन्दा बढी पीडादायक छ उनलाई । दुईटा सिरहानीमा कोखे कोल्टो फेरेर एकै ठाउँमा लडिरहँदा उनलाई हुने पीडाले यो राज्यको संवेदनालाई छोएको छैन । राज्य त परको कुरो- स्थानीय प्रशाशनको अभिलेखमा कति दर्जन संघसंस्था (विस्तारवादी एनजीओआइएनजीओ)हरु छन् बालबालिकाको क्षेत्रमा काम गर्ने ? जसले निरोजहरुको नाममा कतिले धेरै फर्जी सहयोग देखाएर कुम्ल्याएँ तर बास्तबिक पिडितको भने यस्तो दुःखद् जीवन छ ।
पत्रकार Amit Ghimire संग छोराको जीवन रक्षाको लागि उपचारमा आर्थिक सहयोग गरिदिन अपिल गर्दै निरोजकी आमा भनिन कति-कति आए, फोटो खिचे केके सोधे र लगे । लगे मात्र, केही ल्याएनन्" ।
No comments:
Post a Comment