विभेद बिरुद्ध अभियान - फागुन ३ , सिन्धुली । अक्षरसंगको आत्मसाथ अहिले आम बालबालिकाको रहर मात्र नभई अधिकारको कुरा पनि हो । शिक्षाको क्षेत्रमा सरकारले गरेको लगानी आम बालबालिका विद्यालयबाट वाहिर नरहनु भन्ने नै हो ।
अझै पनि धेरै बालबालिका विद्यालयको पहुँचबाट बाहिर नै छन् । कतिपय जसरी तसरी भए पनि पढीरहेका छन् । सिन्धुलीको ध्याङलेक गाउँपालिकाको मरिणखोलाको वगरमा अक्षर चिन्न खोज्ने विद्यार्थीहरुको अवस्था देख्दा भने जोकोही पनि आँखा नरसाई रहन सक्दैन ।
चारवटा जस्ताले छाएको टहरो, टहरोको कुनामा एउटा सानो ब्ल्याबोर्ड वरिपरि वालवालिका छेउमै एकजना शिक्षिका । आम नागरिकले कल्पना गरेको भन्दा फरक दृश्य देखिन्छ सिन्धुलीको ध्याङलेक गाँउपालिका–५ मरिणखोलाको बगरमा । जुन दृश्यले जो कोहीको मन कुँडयाउछ ।
काभ्रेको महाभारत गाँउपालिका जाने सडक किनाराको मरिनखोला बगरमा प्रत्येक दिन बिहान १० बजेदेखि दिउँसो २ बजेसम्म ९६ प्रतिशत दलित समुदायका बालबालिकाहरु खोलाको सिरेटो छिचोल्दै मुस्किलले पढिरहेका छन् । सरकारले बालबालिकाहरुलाई अनिवार्य शिक्षाको व्यवस्था गरेको छ भने दलित समुदायलाई भत्ता समेतको व्यवस्था गरेपनि त्यो सुविधावाट सिन्धुलीको ध्याङलेक गाँउपालिका–५ मरिनखोला बगरका बालबालिका बंञ्चित बनेका छन् ।
उनीहरु खोलाको चिसो सिरेटो सहदै भविष्य खोजिरहेका छन् । सरकारले प्रत्येक बालबालिकालाई सर्वसुलभ अनिवार्य शिक्षा दिने बताएपनि सिन्धुलीको ध्याङलेक गाँउपालिका–५ मा मरिनखोला बगरमा एउटा दलित समुदायका वालवालिका शिक्षा लिननै ठूलो कष्ट व्यहोर्न बाँध्य छन् ।
झट्ट हेर्दा ढुंङ्गे युगमा देखिने दृश्य मरिनखोलाको बगरमा देख्न सकिन्छ । चरम आर्थिक अभावमा रहेका त्यहाँका अभिभावकले मेलापात गरेको आम्दानीवाट बचेको पैसा मासिक ५० रुपैयाँ उठाएर शिक्षिकालाई २ हजार पाँच सय उपलब्ध गराएको पैसावाट उनीहरुले मरिनखोलामा वालविकास कक्षा संचालन गरेका छन् ।
मरिनखोलाका बगरमा रहेका साना ढुंगाहरु जम्मा पारेर ती बालबालिकाहरुले लेख्न मिल्ने डेक्स र बेञ्च तयार पारेका छन् । त्यसैमा उनीहरुले लेख्ने र पढ्ने गरेका छन् ।
५ बर्षका बालबालिका हिडेर ४५ मिनेट टाढाको स्कूलमा जान नसक्ने र सधै बाढी पहिरो र जंगली जनावरको डर हुनेभएपछि स्थानीयहरु मिलेर केही पैसाको जोहो गरि यो कक्षाको सुरुवात गरेका हुन् ।
देख्दै टीठलाग्दो यो हालतमा अध्ययन गरिरहेका यी बालबालिकाको विषयमा धेरै प्रश्नहरु अघि आएका छन् । राज्यको ध्यान नपुगेको हो या बालबालिकाको शिक्षाका लागि भन्दै तम्सिने गैरसरकारी क्षेत्रहरुले यिनीहरुलाई नदेखेका हुन् । अब भने यी बालबालिकाको क्रन्दनमाथि राज्य या संस्थाहरुले सोच्नै पर्छ ।
एक दशक अघि सिक्ने क्रममा सुरु भएको थियो मेरो ब्लग यात्रा ।एकोहोरो शैलीमा देश, समाज र व्यक्तिहरूबारे मन लाग्दो लेख्दै टास्दै आए ।सुरुवाती दिनमा त्यति साह्रो गम्भीरता र जिम्मेवारी बोध गरेर लेखिएन फेरी पनि बुद्धिले जति भ्यायो, जे मन लाग्यो उही लेख्दै आइयो । लेखाइमा उन्मुक्त र निर्धक्क उडियो । तर जब आफ्नै दाजुभाई दिदीबहिनी जातका कारण यत्रतत्र पिडित भएको देखे सुने पढे अनि त्यहि पीडाको, पिडितको लहरमा एकाकार भएर जाने बुझेको लेख्न थाले।
दलित समुदायको पिडा ,खुसि देखि आन्दोलन सँग मेरो अनौठो साइनो गाँसिएको छ, यो साइनोलाई म जिन्दगीभर बचाएर राख्न चाहन्छु। एक प्रकारले यो ब्लग मेरो र नेपाली दलित समुदायको साइनो नटुटोस भनेर मैले गरेको बिमा हो। दलित समुदायले भोग्नु परेका सामाजिक समस्या, उत्पीडन , ज्यादतीको बिरुद्दमा , विभेदको बिरुद्दमा आफुलाई मिसाउने सानो प्रयास हो ।दशक देखि मेरो ब्लगिङमा प्रत्यक्ष-परोक्ष साथ दिने अनि आलोचना र विरोधको स्वर उरालेर कुतकुत्याउने सबैलाई आभार !
गोपाल परियार शिवा
RECENTS-POSTS
1/random/post-list
NEWSLETTER
Get All The Latest Updates Delivered Straight Into Your Inbox For Free!
No comments:
Post a Comment