दिनभरको ड्युटी सकाएर कोठामा आराम गर्दै गरेका उनी एक्कासि अस्वस्थ भए । एक्कासि मुटु दुख्यो भनेर साथीहरूले अस्पताल पुर्याउँदा उनको शरीरका अङ्गले काम गर्न छाडिसकेका थिए । ‘जम्मा २० सेकेन्ड अक्सिजन रोकिएको थियो रे, शरीरले काम गर्नै सकेनछ,’ उनकी आमा मायाले भनिन्, ‘टाउकोको एउटा नसासमेत सुकेको रहेछ ।’ रामकृष्ण करिब चार वर्षयता कोमामा छन् । साउदीमा २ वर्ष कमाएको पैसा तीन महिना उपचार गर्दैमा सकियो । उपचारमा त्यो कमाइले नपुगेपछि उनलाई २०६९ वैशाख १६ मा नेपाल फर्काइयो । कमाउन गएका श्रीमान् कोमामा फिर्ता भएपछि दुई छोरी, छोरा र वृद्धकाय सासू–ससुरालाई छोडेर रामकृष्णकी श्रीमतीले दोस्रो विवाह गरिन् ।
कोमामा शरीर बाँधिएर फिरेकै साता रामकृष्णको पुस्तैनी घर पनि भूकम्पका कारण ‘कोमासरह’ बनिसकेको थियो । त्यही भएर उनको परिवारले कुखुरा पाल्न बनाएको टहरामा कष्टकर जीवन गुजारा गर्न थालेका थिए । ‘सधैंजसो पानी चुहिएर टहराभित्र आहाल बनिरहेको हुन्छ,’ आमा मायाले भनिन् ।
यसैबीच, रामकृष्णको कष्टकर जीवनका बारेमा पत्रिकामा समाचार पढेर पोखरावासी सरिता गुरुङले सामाजिक सञ्जालमार्फत ‘रामकृष्ण सार्की सहयोग’ अभियान थालेकी छन् । अभियानबाट संकलित रकमबाट सार्कीको परिवारलाई घर बनाइदिने योजनासहित घरको नक्सापास प्रक्रिया सुरु भएको छ । यसका लागि सरिताले ७ लाख रुपैयाँ उठाइसकेकी छन् । मेरो कोमामा सास फेरिरहेको छोराले पानी नचुहिने र अलिक न्यानो भरथेग रहने घरमा अबका दिन–रात बिताउन पाउला कि भन्ने आस पलाएको छ,’ बुवा चतुरे भन्छन्, ‘हामी गरिब–दु:खीलाई यति भए पनि सहारा दिने ठूला मन भएका सबैलाई कोटीकोटी नमस्कार छ ।’
No comments:
Post a Comment