दलित साथीभाइको वर्ग त फेरियो तर तर हाम्रो निधारमा लागेको कलंक र अपमान फेरिएन
Sunday, September 22, 2013
दानसिंह सुनार
समाजवादी क्रान्तिका अगुवाहरुले भन्ने गरेका छन् ‘संगठित जनता परिवर्तनका बाहक हुन् भने असंगठित जनता भेडा समान हुन्छ ।’ आजको परिवेशले यो सावित गरिदिएको छ । देश, काल, परिस्थिति पूर्णत संघीयताको तातो–तातो बहस र निष्कर्षतिर पुग्दै गर्दा सबै जातजाति भाषाभाषी आ–आफ्नो अस्तित्व रक्षाका लागि संगठित, व्यवस्थित र पुनर्गठित हुँदै छन् । यो आफैमा राम्रो विषय हो । तर यदाकदा कस्तो पनि देखिन्छभने जो शदीयौंदेखि राज्यसत्तामा शासकको रुपमा शासन गर्दै आए र गर्दैपनि छन् ती जातिहरु फेरि कतै आफ्नो सुविधा, अधिकार र हैकमको अंशवण्डा हुने त होइन ? भन्ने ठूलो त्रास र भयमा देखिन्छन् । आफ्नो अकुत अधिकार जोगाइ राख्न शासक जातिहरु संगठित हुँदै आएका छन् । त्यो आफैमा राम्रो र जायज होइन । हाम्रो
देशको सन्दर्भमा बाहुन, क्षेत्री, ठकुरीहरु १८ औं शताब्दीदेखि अनवरतरुपले सत्ता संचालनमा लागि रहेका छन् । जसले जातीय उत्पीडनको घाउ कस्तो हुन्छ थाहा पाएका छैन त्यो जातिले जातीय मोर्चा खोल्नु कुनै आवश्यकता छैन । बरु निसंदेह हो कि त्यो शासक जातिभित्र वर्गीय उत्पीडन र विभेदको सीमारेखा अवश्य पनि कोरिएको छ । त्यसैले शासक जातिहरु जातीय मोर्चामा होइन अपितु वर्गीय मोर्चामा संगठित हुनु पर्छ । नत्र यो विशुद्ध सम्प्रदायिकता र जातीय पृथकतातिर जान सक्ने खतरा उत्पन्न हुन सक्छ ।
तर हजारौं वर्षदेखि पशुत्व व्यवहार र अमानवीय उत्पीडनको पहाडले किच्दै आएका संसारका सबैभन्दा असिम उत्पीडित समुदाय दलित जसले मान्छे जस्तो स्वरुप त ग्रहण गर्यो तर मान्छेको दर्जा पाउन सकिरहेको छैन । जसले श्रम र पसिनाको भरमा यो श्रृष्टि अडाएको छ उसैलाई अछुत जस्तो संगिन शब्दले रोप्ने गरिएको छ । यो प्रथा हिजो, आज वा अस्तिको कु–संस्कार मात्र नभएर शताब्दी औं परातन उच्च जातीय अहंकारवाद र हिन्दु सामान्ती मनुवादी शासकहरुले बनेको जालको उपज जातीय छुवाछूत प्रथा हो । छुवाछूत प्रथा संसारका अमानवीय प्रथाहरु मध्येको पनि प्रमुख प्रथा हो । अब हामी सम्पूर्ण दलित र समानता चाहने गैरदलितहरु २१ औं शताब्दीमा पनि यो कलंकित प्रथाको विरुद्ध एक ढिक्का भएर उभिन सक्छौं ? के दलितभित्रको अन्तरदलितीय ब्राम्हणवादी चिन्तनका विरुद्धमा पनि क्रान्ति छेड्न सक्छौं । के नयाँ बन्ने संविधानमा हाम्रो हित र अधिकारका निम्ति संगठित आवाज बुलन्द गर्न सक्छौं ? यी र यस्ता सयौं प्रश्नहरुको जवाफ अब हामी दलित युवा, दलित बुद्धिजीवि, किसान, मजदुर, पत्रकार, व्यापारीलगायत सम्पूर्ण उत्पीडित र यी मानव कलंकको संस्कार फँ्याक्न चाहने मुक्तिकामी मान्छेहरुले आ–आफ्नो धरातलबाट दिन अत्यन्तै जरुरी छ । यस्ता कठिन प्रश्नहरुका जवाफ दिन हामीहरुले सक्यौं भने २१ औं शताब्दीमा हामी जित्ने छौ र सफल कहलिने छौं । तर यसको जवाफ दिन सकेनौं भने हाम्रो पराजय हुने छ र असफल घोषित हुने छौं ।
हामी माथि लागेका कलंक र अपमानका घाउहरु निको पार्ने प्रयत्न हाम्रा अगुवाहरुले नगरेका होइनन् । गरे परन्तु दीर्घायु हुन सकेनन् र पानीका फोका जस्तै क्रमश: फुटे । तर जातीय समस्या समाधानका नाममा ठूला–ठूला संगमरमरका कोठाभित्र चिसो एयर कन्डिसनमा बसेर म:म, मिनिरल वाटर अनि कफी गफमा सीमित रहेका उदाहरण पनि प्रशस्तै छन् । दुई–चार जना टाउकेले केवल रिपोर्ट र फोटो सेसन गरेर डलर र भत्ता पचाउने काम पनि गरे । देशैभरी दुई–चार जना केही दलित साथीभाइको वर्ग त फेरियो तर तर हाम्रो निधारमा लागेको कलंक र अपमान फेरिएन । बरु हाम्रा टाउका गन्दै तिनका मूल्यहरु हाम्रा भनिने मान्छेहरुले खाइसकेका छन् जो हामीलाई राम्रोसंग थाहा छ तर हामी त्यसको आयव्यय एक दिन माग्ने छौं र हिसाब किताब पनि गर्नेछौं ।
डलरको पछि लाग्नेहरुले हाम्रो इतिहासको रक्षा गर्नेवाला छैनन् । यिनीहरुबाट आशा मान्नु अब व्यर्थ हुनेछ । दलितहरुको चेतनामा अब ठूलो परिवर्तन भइसकेको छ । १० वर्षे जनयुद्ध र १९ दिने जनआन्दोलनहरुले क्रान्ति चेत ल्याइदिएको छ । हामी हिजोको अवस्थामा छैनौं तर जहाँ पुग्नुपर्ने हो त्यो ठाउँमा पनि छैनौं त्यो पनि सही सत्य हो । इतिहासमा हाम्रो समुदायबाट थुपै्र वलिदानी भयो चाहे गणतन्त्र प्राप्तिको लागि होस् चाहे नेताहरुलाई सत्तामा पुर्याउन । जनयुद्धका प्रथम शहीद दिलबहादुर रम्तेल पनि दलित थिएभने जनआन्दोलनका शहीद सेतु विक पनि दलित थिइन् । यिनी र यस्ता थुप्रैले शाहदत प्राप्त गरे जसले हाम्रो अधिकार सुनिश्चित होला भन्ने लागेको थियो तर त्यसो भएन उही पुरातन इतिहासको पुनारावृति गरेर आफूलाई क्रान्तिकारी भन्न रुचाउने नेताहरुले सबैलाई चिसो थाङ्नामा सुताए ।
२०६३ को संविधान धारा १४ भाग ३ को मौलिक हक अनुसार ‘छुवाछूत तथा जातीय भेद्भाव विरुद्धको हक’ उल्लेख गरेपनि धरातलमा कुनै परिवर्तन भएको छैन । बरु छुवाछूतको चलन, व्यवहार र प्रथाको स्वरुप वदलिएको छ । जस्तै ‘हामी त छुवाछूत मान्दैनौं तर घरमा बुढा हजुर बा र हजुरआमा हुनुहुन्छ उहाँहरुले मान्नु हुँदैन’ अथवा ‘तपाईंहरुमै पनि त विभेद छ ।’ यस्ता थुपै्र चाल चल्ने गरिन्छ जो परम्परालाई यथावत राख्ने षड्यन्त्र हो । यसवाट प्रष्ट हुन्छ हाम्रा हजुरवा र हजुरआमा सकिएपछि छुवाछूत अन्य हुन्छ त ? हुँदैन किनकि उहाँहरुको निधनपछि फेरि अर्को पुस्ता हजुरबा र हजुरआमा हुनेछ र दलितवीचको समस्या शासकहरुको ‘फुटाउ र राज गर’ को नीति हो जसले गर्दा कहिल्यै जातीय भेदभाव विरुद्धको आन्दोल नको झण्डा उठाउन नसकुन् र आफै आफूवीच रुमल्लिरहुन् भन्ने सकुनी चाल हो ।
अन्तत: सबै प्रकारका इतिहासहरुको विशलेषणबाट हामी यो निष्कर्षमा पुग्नु पर्छ कि हामी यो आजको बैज्ञानिक शताब्दीमा पनि टुक्रिएर होइन एक जुट भएर एउटै छाना मुनि रहेर, एउटै नारा बोकेर संघर्ष गर्नुपर्ने छ र राज्यबाट आरक्षण, समावेशी होइन अपितु विशेष अधिकारको माग गर्नुपर्छ । राज्यसत्ताका सम्पूर्ण अंगहरुमा दलित पहुँच सुनिश्चित हुनुपर्छ र इतिहासको उत्पीडनको क्षतिपूर्तिवापत थप ७ प्रतिशत विशेषाधिकारको व्यवस्था गर्नुपर्दछ । दलित भित्रका पनि उत्पीडनमा परेकालाई अझ बढी प्राथमिकता दिनुपर्छ । जातको आधारमा विभेद गर्नेलाई मानवीय अपराधको संज्ञा दिएर कडा भन्दा कडा सजाए दिनुपर्छ । तब गएर छुवाछूत प्रथाको अन्त्य हुनेछ नत्र कालिकोटका मनवीर सुनारहरु र दैलेखी सेते दमाईहरु मारिरहने छन् र यदि मनवीरे र सेतेहरु मारिरहनु परेभने दिलबहादुर रम्तेल र सेतु विकहरु चिहानबाट मसाल जाग्ने पनि छन् ।
(लेखक नेकपा–माओवादी भेरी–कर्णाली राज्य समिति सदस्य हुन् ।)साभार : सुर्खेतपत्र
एक दशक अघि सिक्ने क्रममा सुरु भएको थियो मेरो ब्लग यात्रा ।एकोहोरो शैलीमा देश, समाज र व्यक्तिहरूबारे मन लाग्दो लेख्दै टास्दै आए ।सुरुवाती दिनमा त्यति साह्रो गम्भीरता र जिम्मेवारी बोध गरेर लेखिएन फेरी पनि बुद्धिले जति भ्यायो, जे मन लाग्यो उही लेख्दै आइयो । लेखाइमा उन्मुक्त र निर्धक्क उडियो । तर जब आफ्नै दाजुभाई दिदीबहिनी जातका कारण यत्रतत्र पिडित भएको देखे सुने पढे अनि त्यहि पीडाको, पिडितको लहरमा एकाकार भएर जाने बुझेको लेख्न थाले।
दलित समुदायको पिडा ,खुसि देखि आन्दोलन सँग मेरो अनौठो साइनो गाँसिएको छ, यो साइनोलाई म जिन्दगीभर बचाएर राख्न चाहन्छु। एक प्रकारले यो ब्लग मेरो र नेपाली दलित समुदायको साइनो नटुटोस भनेर मैले गरेको बिमा हो। दलित समुदायले भोग्नु परेका सामाजिक समस्या, उत्पीडन , ज्यादतीको बिरुद्दमा , विभेदको बिरुद्दमा आफुलाई मिसाउने सानो प्रयास हो ।दशक देखि मेरो ब्लगिङमा प्रत्यक्ष-परोक्ष साथ दिने अनि आलोचना र विरोधको स्वर उरालेर कुतकुत्याउने सबैलाई आभार !
गोपाल परियार शिवा
RECENTS-POSTS
1/random/post-list
NEWSLETTER
Get All The Latest Updates Delivered Straight Into Your Inbox For Free!
No comments:
Post a Comment