१७ वर्षसम्म भारतका विभिन्न सहरमा मजदुरी गरी फर्किएका दाङ तुलसीपुर (१ रक्षाचौरका ३३ वर्षीय सुबवास गन्धर्वले पुख्र्यौली पेसा अँगाल्नुभएको छ । विगत एक वर्षदेखि स्वदेशमै घरघर र चोकचोकमा विभिन्न गीत सुनाउँदै पुर्खाको पेसालाई निरन्तरता दिएको गन्धर्वले बताउनुभयो। भारतमा १७ वर्षसम्म बस्दा पनि केही कमाइ गर्न सकिन, दुःख धेरै पाइयो, नेपालगन्जको बसपार्कमा सारङ्गी रेट्दै गीत गाउँदै गर्दा भेटिएका गन्धर्वले भन्नुभयो, गीत गाउँदा गला सुक्ने हो, अरु दुःख केही छैन् । सम्मान र माया बढी छ ।
भारत खाडी मुलुकमा दुःख गरेर बस्नुभन्दा स्वदेशमै पनि धेरै गर्न सकिने गन्धर्वको अनुभव छ । दैनिक सारङ्गी रेटेर सबैलाई गीत सुनाउन पाउँदा खुसी लाग्ने उहाँले बताउनुभयो । पछिल्लो समय पितापूर्खाले गर्दै आएको सारङ्गी बजाउँदै गीत गाउने क्रम घटेका कारण आफूहरु यो पेसामा आएको उहाँको भनाइ छ । गीत सुनाउँदा सबैले खुसीसाथ नगद र जिन्सी सामान उपलब्ध गराउने गरेको भन्दै गन्धर्वले अन्य युवालाई पनि स्वदेशमै काम गर्नका लागी लाज मान्ने कार्य बन्द गर्न आग्रह गर्नुभयो । गीत गाएर दैनिक पाँचसय रुपियाँसम्म कमाइ गर्ने गरेको बताउँदै उहाँले यही पेसाबाट पाचँजनाको परिवार पाल्दै आएको पनि बताउनुभयो ।
गाउँघर र सहरबजारमा गीत गाउने क्रमा दुःख, पीडा र विरहका गति गाउनका लागी माग हुने गरेको गन्धर्व बताउनुहुनछ । सम्झी सम्झी नरोए प्रिया लगायतका गीतको अहिले पनि उत्तिकै माग भएको गन्धर्वले बताउनुभयो । प्रायः जसो गीत गाउने गरेपछि राम्रो काम पाएपछि दैनिक मजदुरीको काम पनि गर्दै आएको उहाँले बताउनुभयो । आधुनिक जमाना भए पनि पितापुर्खाको कामलाई चटक्कै बिर्सन नहुने उहाँको भनाइ छ ।
(स्रोतः गोरखापत्र दैनिक)
No comments:
Post a Comment